• Historie Nooit Gedacht

    Sinds de oprichting in 1929 is Nooit Gedacht gegroeid van een kleine vereniging met maar één elftal tot een gezonde en goed georganiseerde voetbalvereniging met acht heren-, vijf vrouwen- en meer dan 25 jeugdteams. 

    Hoe is de vereniging ontstaan? Waarom is de naam 'Nooit Gedacht' gekozen? Wat waren de hoogte- en dieptepunten? Je leest het in het onderstaande historisch overzicht:

  • GVV: de voorloper van Nooit Gedacht

    Voordat Nooit Gedacht in 1929 officieel werd opgericht, werd er in Geffen al een tiental jaren in een enigszins georganiseerde vorm tegen een bal getrapt. Die voorganger van Nooit Gedacht heette GVV. Er werd toen alleen maar vriendschappelijk gespeeld en in de omgeving werd aan toernooien deelgenomen. Als club- en kleedlokaal fungeerde de bakkerij van Jan van de Wouw die toen ook voorzitter, trainer, leider en manusje van alles was. In 1926 ging GVV weer ter ziele. De clubkleuren van GVV waren geel/zwart.

  • De oprichting van Nooit Gedacht

    Nooit Gedacht 1 kampioen 2e klas RKVB in 1936

    Na een paar voetballoze jaren werd deze sport nieuw leven ingeblazen. Dat gebeurde op initiatief van kapelaan Duffhaus die ook de naam Nooit Gedacht bedacht. Deze naam werd gekozen omdat, na de opheffing van GVV in 1926, al meerdere keren tevergeefs was geprobeerd een nieuwe club te formeren. Ook deze keer was er tijdens de oprichtingsvergadering weinig vertrouwen bij de aanwezigen voor een langdurig bestaan. Vandaar dat men de naam Nooit Gedacht  wel passend vond.

    De vereniging werd ook officieel aangemeld bij de Bond. Nog niet bij de grote KNVB. maar bij de RKVB, de Rooms Katholieke Voetbal Bond. Dat allemaal vanwege kapelaan Duffhaus natuurlijk. Weer een bakker, Wim van Hoorn, was in 1929 één van de mede-oprichters en eerste voorzitter van Nooit Gedacht. Nooit Gedacht werd ingedeeld in de 3e klas onderafdeling (zoals dat toen heette) en promoveerde al in het tweede jaar van haar bestaan naar de 2e klas. In het seizoen 1935-1936 werden ze in die 2e klas kampioen en na promotiewedstrijden gingen ze vanaf toen uitkomen in de 1e klas RKVB.

  • Nooit Gedacht in de oorlogsjaren

    De Tweede Wereldoorlog had natuurlijk ook zijn invloed op het Geffense voetbalgebeuren, maar ondanks de moeilijke omstandigheden werd er toch gevoetbald. Zo goed en zo kwaad als het ging. Nooit Gedacht speelde tot die tijd, zoals gemeld, in de Rooms Katholieke Voetbal Bond. Maar die Bond werd, onder invloed van de Duitse bezetting, met opheffing bedreigd. Nooit Gedacht gaat dan in 1942, na het kampioenschap in de eerste klas RKVB. naar de grote en neutrale KNVB. Ze gaan daar dan in de vierde klas spelen. Een geweldige prestatie voor een dorpje met nauwelijks 2000 inwoners.

    Noodgedwongen moest Nooit Gedacht op het einde van de oorlog het tot dan toe gebruikte veld achter de kerk verlaten. Dat veld ging toen dienst doen als parkeerterrein voor de tanks van onze Canadese bevrijders en liet zodoende letterlijk zijn sporen achter. Het werd totaal omgeploegd door die zware trucks. Er moest in de haast tijdelijk uitgeweken worden naar een weiland in de polder. Later volgden nog diverse verhuizingen. Nooit Gedacht telde in die tijd tussen de 40 en 50 leden.

    De eerste jaren na de oorlog
    Tot dan toe kende Nooit Gedacht alleen maar seniorenleden, waardoor het eerste elftal sterk verouderde en de prestaties dan ook geleidelijk aan terugliepen. Er kwam geen aanvulling van geschikte jonge spelers. In 1948 werd door onderwijzer Arnold Wijnen een jeugdafdeling opgericht. Na enige jaren bewees dat zijn grote waarde en kwam er de nodige aanvoer vanuit die jeugd. Het ledental groeide fors en in 1949 werd het 100-ste lid ingeschreven.

    In 1950 kreeg Nooit Gedacht ook zijn eerste trainer: Dré Saris. De bekende keeper van het destijds roemruchte BVV uit Den Bosch. Tot 1952 wist Nooit Gedacht 1 zich te handhaven in de 4e klas. In dat jaar volgde echter degradatie naar de Brabantse Bond. Een drastische verjonging vond toen plaats en na één jaar wisten ze na een kampioenschap weer terug te keren in de 4e klas.

    Trainer Dré Saris werd in 1952 opgevolgd door Adriaan v.d. Donk uit Oss. De invloed van een trainer was toen echter nog niet zo groot. De opstellingen bijvoorbeeld werden tot die tijd gemaakt door het bestuur. Later gebeurde dat door een speciaal gekozen elftalcommissie. Adriaan v.d. Donk was ook nog trainer van een andere club: Leones uit Leeuwen. Hij trainde die club twee avonden en was daar ook op zondag aanwezig. Nooit Gedacht deed hij er als het ware dus zo maar even bij.

  • Verhuizing

    Vanaf 1954 maakte Nooit Gedacht een gestage groei door, waardoor de accommodatie aan de Kloosterstraat veel te klein werd. Men had daar toen de beschikking over één speelveld en een paar krakkemikkige kleedkamertjes in het patronaatsgebouw. Dat gebouw stond op de plaats waar nu De Koppellinck staat. Een oefenveld was er ook niet bij en van verlichting was natuurlijk helemaal geen sprake. Het trainen door de week bestond veelal uit 'rundjes-lopen' en alleen zaterdags werd er wat met de bal getraind. Na langdurig overleg en verhitte discussies in de gemeenteraad kon er uiteindelijk in 1957 een nieuw sportpark in gebruik worden genomen: De Vlijmd. Helaas met maar één voetbalveld en één trainingsveld(je), maar wel met een royaal kleedgebouw. Nooit Gedacht was met dat kleedgebouw ten opzichte van andere verenigingen zijn tijd ver vooruit. Er kon namelijk gebruik worden gemaakt van stromend water. Een unicum. Weg wasbakken! Tot een aantal jaar geleden heeft dat kleedgebouw nog dienst gedaan, eerst als clubhuis en later als materialenopslagplaats voor de tennisvereniging.

    Van een kantine was in die tijd natuurlijk nog helemaal geen sprake. Het huis en schuur van de familie Van Linder in de Vlijmdstraat deed dienst als clublokaal. Hun woning was jarenlang het hart van de club en diende ook als opvanghuis voor clubbestuurders van tegenpartijen en van scheidsrechters. Vooral de scheidsrechters werden vóór, en afhankelijk van de uitslag, ook ná de wedstrijden flink in de watten gelegd. Talrijke spannende verhalen doen daarover nog de ronde. Het was er altijd gezellig en iedereen was er welkom. Wim en zijn Jo waren altijd in voor een praatje en heel wat potten koffie zijn er in hun vermaarde keuken door Nooit Gedachters leeggedronken. Wim (Wimke) heeft enorme verdiensten voor Nooit Gedacht gehad. Hij werd in 1958 bestuurslid en bleef dat vijfentwintig jaar. Dertien jaar daarvan in de functie van secretaris, als opvolger van Piet Hendriks. Wimke's vrouw Jo was in 1971 een van de medeoprichters van het damesvoetbal.

  • Kampioenen

    Het eerste elftal speelde vanaf 1953 met wisselend succes in de vierde klas. In 1963 werden ze met grote overmacht en met een schotvaardige voorhoede - liefst 84 doelpunten in 22 wedstrijden - voor het eerst in het bestaan van Nooit Gedacht kampioen in die 4e klas. De daaropvolgende promotiewedstrijden voor overgang naar de 3e klas werden echter kansloos verloren. Het 2e elftal werd in 1964 kampioen in de 2e klas Brabantse Bond en promoveerde, ook voor het eerst in het Nooit Gedacht bestaan, naar de 1e klas.

    In 1968 volgde voor het eerste elftal onder trainer Cees Krijgh (oud speler Nederlands Elftal) weer een kampioenschap in de 4e klas. Nu wel met automatische promotie naar de 3e klas. Half Geffen was getuige van de kampioenswedstrijd in Veghel tegen Blauw Geel. Zelfs burgemeester Van Zijl kwam met het voltallige college en in vol ornaat, met ambtsketen, in de rust in de kleedkamer de spelers nog moed inspreken. Dat had geholpen: Nooit Gedacht won met 1-0. Helaas volgde het jaar daarop in 1969, in het 40-jarig jubileumjaar, toch weer degradatie naar de 4e klas.

  • Op naar de Tweede Klasse

    Omdat Nooit Gedacht (met inmiddels ruim 250 leden) steeds maar bleef groeien werd ook de accommodatie aan De Vlijmd met dat ene speelveld en één oefenveldje veel te klein. In 1970 kwam er dan ook een speelveld bij (het huidige hoofdveld) en tevens een nieuwe ingang met parkeerterrein aan de Pastoor van de Kampstraat. Bij het 40-jarig bestaan in 1969 werd door de jubileumcommissie een bedrag aangeboden als aanzet voor het bouwen van een kantine en ook voor betere kleedgelegenheden. Met een eenmalige bijdrage van de gemeente, een forse lening en vooral het nodige (vrijwilligers)werk door eigen leden, kwamen die gebouwen er. Een prachtig clubhuis en nieuwe kleedkamers die zelfs voorzien waren van ....douches. Alweer een doorbraak. Er kon zelfs gezamenlijk gedoucht worden. In datzelfde jaar werd een supportersclub opgericht. Jas van Lieverloo, die daarvoor al diverse functies in het bestuur had bekleed, was daarvan jarenlang voorzitter. In het seizoen 1971/1972 deed ook het damesvoetbal zijn intrede bij Nooit Gedacht.

  • Het aantal leden was inmiddels opgelopen tot 300. Na een periode van zes jaar verliet trainer Cees Krijgh Nooit Gedacht. Hij werd opgevolgd door Walter van de Kerkhove. Onder zijn leiding werd het eerste elftal in 1972 weer kampioen in de vierde klas en werd voor de 2e keer Derde Klasser. Deze keer duurde dat verblijf in die 3e klas wat langer. In 1977 werd zelfs het kampioenschap behaald en Nooit Gedacht promoveerde naar de 2e klas. Een unicum in de historie van Nooit Gedacht. Het dorpje Geffen met z'n 3500 inwoners was dan ook maar wat trots op deze prestatie.

    Clubblad
    In 1977 werd het initiatief genomen tot oprichting van een clubblad. De oprichters en tevens redacteuren van het eerste uur waren Diny van Wanrooij-Romme, Cor Louwers, Peter van Veghel, Clemens Prinsen en Tini van Nistelrooij. In eigen beheer werd het clubblad 'gedrukt' door Broer Savelkouls en de Familie Rovers en Heijmans maakten er boekjes van.

  • Sportpark de Biescamp

    In 1978 werd ons sportpark weer uitgebreid en werden twee nieuwe speelvelden in gebruik genomen. Het huidige veld 2 en veld 3, aan het spoor. De naam van ons sportpark werd toen ook veranderd en werd vernoemd naar het oorspronkelijke gebied: "De Biescampkes". De Vlijmd werd de Biescamp.

    Het eerste elftal kreeg het na een aantal hele goede jaren toch geleidelijk aan steeds moeilijker in de sterke 2e klas. Met haar hechte vaste kern werd de doorstroom echter belemmerd en er moest onherroepelijk een terugslag komen. In het seizoen '87-'88 kon nog ternauwernood aan degradatie ontkomen worden maar het jaar daarop was redding niet meer mogelijk. Het eerste dameselftal deed het beter: het werd in 1988 kampioen en promoveerde naar de hoofdklasse. Nooit Gedacht telde in 1988 bijna 400 leden.

    Uithuilen en opnieuw beginnen
    Na een verblijf van 12 jaar degradeerde Nooit Gedacht dus in 1989 uit de 2e klas. En dat nog wel in het jubileumjaar. Dat 12-jarig verblijf in die 2e klas zal voor zo'n kleine gemeenschap als Geffen in de historie altijd als een heel bijzonder hoogtepunt blijven bestaan. Een resultaat dat niet gauw meer verbeterd zal worden. 

    Het eerste elftal maakte na de degradatie uit de 2e klas een vrije val en degradeerde het jaar daarop ook uit de 3e klas. Die klap kwam hard aan. Trainer Appie Ouwens nam afscheid en in het seizoen 1990 -1991 volgde oud-eerste elftal speler Nico Rovers hem op. Uithuilen en opnieuw beginnen luidde het parool. De spelers en technische staf hadden dat goed begrepen en na een sterk eerste jaar in de 4e klas, met een periodekampioenschap, werd Nooit Gedacht in het seizoen 1991-1992 algemeen kampioen en promoveerde naar de 3e klas.

  • Renovatie
    Onder aanvoering van voorzitter Cor Louwers kwam er in samenspraak met de gemeente een gedegen renovatieplan op tafel. Er werd een compleet nieuwe verlichting langs speelveld 3 aangebracht en de bestaande verlichting bij de trainingsvelden werd verplaatst. Er kwam een nieuwe toegangspoort/boog en ook de kantine onderging een complete metamorfose. Het platte dak werd vervangen door een schuin dak.

    Deze renovatie werd weer uitgevoerd met behulp van veel eigen leden. Ter gelegenheid hiervan hield Nooit Gedacht een 'OPEN HUIS'. Iedereen uit Geffen die daarvoor belangstelling had kon de accommodatie komen bekijken en letterlijk een kijkje in de keuken komen nemen. De vrijwilligers zelf waren de trotse rondleiders.

    De jeugdafdeling beleefde in die tijd moeizame jaren en kende door allerlei bestuursperikelen een flinke terugval. De aanvoer en overgang van jeugd naar senioren stokte en de samenwerking liet nogal te wensen over. Die gewijzigde en verminderde belangstelling van de jeugd had als gevolg dat het ledental bij Nooit Gedacht was gedaald tot 350. Het voltallige jeugdbestuur was inmiddels afgetreden en een tijdelijke jeugdcommissie werd gevormd die er voor zorgde dat de lopende zaken door konden gaan. Gelukkig kwam er daarna vrij snel een nieuw jeugdbestuur onder voorzitterschap van Peter van Veghel en kon er weer met vertrouwen naar de toekomst gekeken worden.

    Periode 1994-2004
    Cor Louwers nam in 1993 na zeven jaar afscheid als voorzitter en werd opgevolgd door Adri van der Heijden. Die werd meteen in het eerste jaar van zijn voorzitterschap in het seizoen 1994 geconfronteerd met alweer een degradatie van het 1e elftal. Na 41 jaar gespeeld te hebben in de grote Landelijke Bond, de KNVB, moest Nooit Gedacht afdalen naar de wat toen nog heette 1e klas Brabantse Bond (huidige 5e klas). Een dieptepunt. Trainer was toen Bosschenaar Nico Gloudemans, die het na dat degradatiejaar bij Nooit Gedacht voor gezien hield. Antoon van Leur werd de nieuwe trainer. Gelukkig presteerde Nooit Gedacht hetzelfde als ook weer 41 jaar daarvoor en promoveerde, na het behalen van het kampioenschap, na één jaar weer terug naar de 4e klas. De steeds maar groeiende vereniging had inmiddels bijna 450 leden.

    Ruud van Nistelrooij
    Op 3 mei 1994 maakte de toen 17-jarige Ruud van Nistelrooij zijn debuut in het profvoetbal, als speler van FC Den Bosch in de uitwedstrijd tegen ADO Den Haag. Zo'n 12 jaar eerder was hij zijn voetbalcarrière als vijfjarig jongetje begonnen bij de pupillen van Nooit Gedacht. 

  • De Corner
    Onze accommodatie onderging in de jaren 1997-1998 alweer een grondige renovatie. Omdat korfbalclub DKG en de handbalclub van de KPJ ook permanent op De Biescamp werden gevestigd, moest er de nodige speelruimte vrij komen. Al het overtollige groen (bomen en struiken) moest daarom verwijderd worden.

    Er kwam ook een geheel vernieuwde parkeerplaats met fietsenstalling. Nieuwe looppaden en nieuwe bestratingen bij de kantine werden aangelegd, de platte daken van de kleedkamers werden vervangen door hellende daken en er kwam een nieuwe kleedkamer met drie nieuwe materialenruimtes. Maar het meest trots was Nooit Gedacht op de verwezenlijking van een schitterend nieuw jeugdhonk: DE CORNER . Dat alles kwam natuurlijk weer tot stand met de onmisbare hulp van vele vrijwilligers.

    Beslissingswedstrijd
    Sportief gezien kende Nooit Gedacht eind jaren negentig in de 4e klas een paar redelijk succesvolle jaren met zelfs enkele periodekampioenschappen die echter geen promotie opleverde. Na Antoon van Leur waren Gerrit van Uden (van 1996 tot 1998) en Tonny Timmers (van 1998 tot 2001) de trainers. In het seizoen 1999-2000 werd na een zinderend slot van de competitie en na een spannende beslissingswedstrijd tegen Festilent het kampioenschap behaald. Met 'dank' aan gedoodverfde kampioen Herpinia, dat twee wedstrijden voor het einde van de competitie nog vier punten voorsprong had. Uitzinnige taferelen na die gewonnen kampioenswedstrijd en alweer groot feest in Geffen, maar.... alweer herhaalde zich de geschiedenis. Alweer twee seizoenen achter elkaar degradatie naar de 4e respectievelijk 5e klas.

    In het seizoen 2002-2003 eindigt Nooit Gedacht op de zevende plaats in de Vijfde Klasse. Een jaar later ging het gelukkig een stuk beter. Nooit Gedacht eindigt na Cito en Juliana Mill als derde maar promoveerde via de nacompetitie alsnog naar de Vierde Klasse. Dick Moll van Charante wist dat seizoen maar liefst 22 keer te scoren.

    Kantine
    In de zomer van 2012 werd het clubgebouw van Nooit Gedacht opnieuw uitgebreid. Een grote groep vrijwilligers realiseerde een prachtige overkapping bij de hoofdingang van de kantine, waarin nu de nieuwe bestuurskamer gevestigd is. De oude bestuurskamer doet nu dienst als secretariaat. De kantine kreeg enkele jaren geleden al een flinke opknapbeurt.

  • Damesvoetbal

    Sinds de start  in 1971 is het damesvoetbal in Geffen altijd erg populair geweest. Het jaar 2011 werd een bijzonder jaar voor de voetballende dames. Het 40-jarige jubileum van het damesvoetbal werd gevierd, Cocky van de Haterd werd gehuldigd voor haar 40-jarige lidmaatschap en het eerste dameselftal promoveerde naar de Eerste Klasse. Een topprestatie! Vandaag de dag heeft Nooit Gedacht tientallen voetballende meisjes in de jeugdafdeling en maar liefst vijf vrouwenteams bij de senioren.

    Jubileum damesvoetbal
    Het jaar 1996 stond in het teken van het 25-jarig bestaan van ons damesvoetbal. De dames hadden ter gelegenheid hiervan een prachtig jubileumboek uitgegeven. Ze hadden ook een grote reünie georganiseerd met daaraan gekoppeld een voetbaltoernooi voor oud-leden. Afsluitend was er nog een druk bezochte receptie in de kantine. 



  • Nooit Gedacht 75 jaar

    Het jaar 2004 stond in het teken van het 75-jarige bestaan van Nooit Gedacht. Dit jubileum werd het hele jaar door uitgebreid gevierd. De activiteitenkalender stond vol met diverse (extra) activiteiten, zoals een dienstenveiling, een tentoonstelling, een jubileumreceptie, een wedstrijd tussen het elftal van de eeuw en het kampioensteam uit 1977, een jeugddag en een groot feest met een optreden van de WC Experience. Op vrijdag 9 juli speelde Nooit Gedacht bovendien een jubileumwedstijd tegen PSV. Een dag voor zijn bruiloft verzorgde oud-jeugdlid Ruud van Nistelrooy de aftrap van deze bijzondere wedstrijd.

  • Vandaag de dag is Nooit Gedacht een bijzonder actieve vereniging. Naast de trainingen en wedstrijden is er het hele jaar door van alles te doen en te beleven. Er worden diverse activiteiten georganiseerd, zoals een herfstactiviteit, het Ruud van Nistelrooy EF-toernooi, de Penaltybokaal, het Kampioenenbal en eens in de drie jaar een groots EindeJaarsKamp. 

  • Nooit Gedacht 90 jaar

    In het jaar 2019 vierden we het 90-jarig jubileum met een feestweekend. Op 7 en 8 september werden een aantal fantastische activiteiten georganiseerd. Op zaterdag 7 september startten we met een reünie. Aan het begin van de middag werd het kunstgrasveld geopend door hoofdsponsor Van Wanrooij Bouw en Ontwikkeling. Daarna is er een beachvolleybal georganiseerd waar vele dorpsgenoten aan meededen. 's Avonds hielden we een dienstenveiling tijdens de feestavond. Zondag 8 september stond de hele dag in het teken van de jeugd.